شمع بس که در بيماري هجر تو گريانم چو شمع

همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

کي شدي روشن به گيتي راز پنهانم چو شمع

اين دل زار نزار اشک بارانم چو شمع

ور نه از دردت جهاني را بسوزانم چو شمع

با کمال عشق تو در عين نقصانم چو شمع

تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

تا منور گردد از ديدارت ايوانم چو شمع

آتش دل کي به آب ديده بنشانم چو شمع

سلام دوست عزيز. وبلاگتون بسيار زيباست. خوشحال ميشم من حقير رو هم قابل بدونين و سري به کلبه محقر ما بزنين. تک تک لحظه هاي زندگيتون به شادي و مهدي فاطمه پشت و پناهتون