اي موعود واي ذخيره الهي؛

جمعه اي ديگر آمد ورفت

تا به كي چشم انتظار جمعه اي باشيم كه خواهي آمد وپرده غيبت بر خواهي انداخت.

يا مهدي،يابن الحسن

تا به كي دلهاي ما در عشق آتشي بسوزد كه هر جمعه سر از خاكستر برون مي آرد وحرايش دل ميگدازد وبه اشك چشم مسير حضورت را غبار مي روبد.

جمعه هاي عمرما يكي پس از ديگري مي گذرد ومدام تكرار اين پرسش از دل را دارد كه« يابن طه كي خواهي آمد؟»

پس كدامين جمعه ؛جمعه ي ظهور خواهد بود تا نداي الهي را لبيك گوييم واز عشق حضورت لبريز و سرمست گرديم.

واما غروب جمعه؛

غروب جمعه دل غمين است وجان حزين،وانسان را جز حسرتي بر دل نيست چرا كه آقايمان نيامده است.

مبادا كه اين جمعه، آخرين جمعه عمرمان بوده باشد كه!!!!

وا حسرتا ؛واحسرتا : ما مرديم ونگارمان نيامد.