بنال اي دل که دنيا را بقا نيست

چو آرامش در اين دار فنا نيست

بنال اي دل نماند جاودانه

بجز عشق و نواي عاشقانه

بنال اي دل به لحن ناي داوود

که هر ناليدنش ذکر خدا بود

بيا تا از پيش با هم بگرديم

که هر دو آشنا با آه و درديم

بنال اي دل که يارم زار وخسته

به پشت پرده غيبت نشسته

بنال اي دل به هر صبح و به هر شام

چو تنها اشک ريزد آن دلارام

بنال اي دل ز غم هايم گذر کن

که تنها ناله بر آن منتظر کن

بنال اي دل که يارم در نماز است

سرا پا ناز و در حال نياز است

بنال اي دل که بس آزرده ام من

که رد پاي او گم کرده ام من

نشانم ده حريم سامرا را

مگر پيدا کنم آن دلربا را

بنال اي دل گل بي خارمن کو

نشينم چون بنفشه بر لب جو

مگر عکس رخش در آب بينم

دگر او را مگر در خواب بينم

که من آلوده ام او پاک و معصوم

از اين رو گشته ام ناکام و محروم

بنال اي دل چو آيد بوي نرگس

بخوبي عطر او را مي کنم حس

خدا يا در فراقش ناله تا کي

به سينه داغها چون لاله تا کي

خدايا رازها در پرده تا کي

زغيبت قلبها آزرده تا کي

بنال اي دل بگو با شورفرياد

که يا مهدي جهان پر شد ز بيداد

کجايي اي گل زهرا کجايي؟

تو اي مهر آفرين لطف خدايي