امام باقر(ع) مى فرمايد:يكديگر را در روز عاشورا، اين گونه تعزيت دهيد:اعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسين وجعلنا واياکم من الطالبين بثاره مع اوليه الامام المهدي من آل محمد(ع) (3) خداوند اجر ما و شما را در مصيبت حسين(ع) بزرگ گرداند و ما و شما را ازكسانى قرار دهدكه به همراه ولي اش، امام مهدى از آل محمد(ع)، طلب خون آن حضرت كرده، به خون خواهى او برخيريم.

خود حضرت مهدى(ع)نيز در زنده نگهداشتن ياد عاشورا مى كوشد گواه آن داستان علامه بحرالعلوم است كه با آن كهولت سن و موقعيت علمى و اجتماعى، در صف سينه زنان امام حسين (ع) با وضعيتى خاص ظاهر مى شود. و وقتى از او مى پرسند چرا چنين عزادارى مى كنيد؟ مى فرمايد : بارسيدن به دسته سوگواران، چشمم به محبوب دل ها، امام عصر(ع) افتاد وديدم آن حضرت، باسرولاى برهنه درميان انبوه عزاداران، درسوگ پدرش حسين (ع) باچشمانى اشك بار به سروسينه مى زند به همين جهت، قرار ازكفم رفت وچنين به سوگوارى پرداختم.