سيراب از باران عرفه

روز عرفه روزي است بسيار ارجمند و ويژه دعا و نيايش. در روايات بسيار سفارش شده که انسان در روز عرفه در کربلا و در کنار قبر امام حسين عليه السلام باشد. امام صادق عليه السلام مي‎فرمايد: "در روز عرفه خداوند نخست بر زائران مزار حسين عليه السلام جلوه مي‎کند، نيازهايشان را برمي‎آورد، گناهانشان را مي‎بخشايد و ... و سپس بر گردآمدگان عرفات جلوه مي‎نمايد."

مي‎گويند در حج واجب چون حتما" امام زمان در حج حضور دارند خيلي از حجاج اگر چشم بصيرت داشته باشند حضرت را مي‎بينند.

ولي آقا ما که لياقت نداريم به سفر حج مشرف بشيم تا شايد در صحراي عرفات خاک زير پايتان باشيم و از انفاس پر ثمرتان بهره‎مند شويم .

مولا ما که لياقت نداريم در حرم امامان حضرت حسين عليه السلام باشيم، در کنار ضريح شش گوشه ارباب، در کنار گودال قتلگاه باشيم و دعاي عرفات بخوانيم.

ولي از همين راه دور تو را صدا مي‎زنم، مي‎دانم که مي‎شنوي، مي‎دانم که مرا مي‎بيني، مي‎دانم وقتي گناه مي‎کنم از من رو برمي‎گردوني تا مرا نبيني ... .

ولي من يک دلخوشي دارم، من شيعه هستم و شما اهل کرامت اگر اسمي از مولا علي ببرم حتما" برمي‎گرديد و منو نگاه مي‎کنيد ... .

مي‎خواهم در ابري‎ترين لحظه‎ها فرياد بزنم و از باران عرفه سيراب شوم. دوباره کبوترهاي دل با خاک عرفات تيمم مي‎کنند. نمي‎دانم هرچه هست من زائر کوي حسينم، مي‎خواهم با زمزمه‎هاي حسيني در صحراي عرفات، مُحرم درگاه خدا شوم .