اي مطلع تمام غزلهاي گمشده!
اي يوسف همه يعقوبهاي مظلوميت وانتظار!
اي امام مبين!
اي تجلي حضور خدادر زمين!
اي نوزادمشيت حق در زمين!
اي بقية ا...!اي باقيمانده دين!اي آفريننده يقين!
اي جان جهان!
اي تنفس((والصبح اذاتنفس))!
اي روشنايي((والنهاراذا تجلي))!
اي مضمون باطراوت ((من الماِء كل شيءحي))!
اي الفباي((كتاب مكنون))كه ((لا يمسه الا المطهرون))!
اي روح هستي!اي علمدار راستي ودرستي!
افسارگسيخته جهان،دربه دربه دنبال دستهاي تومي گرددوروح زخم خورده انسان،ظهور تورا انتظار ميكشد.
اگرنه اكنون پس كي؟اگر نه اينجاي زمان،پس در كجا؟
كارد مصيبت به استخوان صبوري رسيده است.
ماازازل به اميد آمدن تو زيسته ايم.
ماسلسله ستمهاي عالم رابه اتصال حلقه انتظارتو تاب آورده ايم.
درهمه شبهاي سياه،ماتاب ماندن ازگيسوي تو گرفته ايم.
اكنون ديگر قصه صبربه سررسيده است وته مانده هاي طاقت تمام شده است.
اين زخم كهنه انتظار،فقط با مرهم ظهور التيام يافتني است،بيا!