گفتي: غزل بگو! چه بگويم؟ مجال کو؟
همرزمم، براي غزل شور و حال کو؟

پر مي زند دلم به هواي غزل، ولي
گيرم هواي پر زدنم هست، بال کو؟

گيرم به فال نيک بگيرم بهار را
چشم و دلي براي تماشا و فال کو؟

تقويم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگهاي سبِِِِزِِِ سرآغاز سال کو؟

رفتيم و پرسش دل ما بي جواب ماند
حال سؤال و حوصله قيل و قال کو؟

********************

چه اميد ها که بر تار مويي بسته ام
چه سودا ها که در سر نمي پرورانم
چه حسرت ها که به چشم ميبينم
و چه آرزوها که در ذهن نمي خوانم

افسوس که بر باد شد و رفت
افسوس که با نگاهي بر باد رفت
افسوس که با کلامي رشته رويا ها پاره شد
افسوس که دست ستمگر باد ريشه هايم را از خاک بر آورد
افسوس که جور زمانه گرد بر چهره ام نگاشت
افسوس ...

چه نواها که با اميد خواندم
چه سوزها که با باد گفتم
چه اشک ها که با ابر قسمت کردم

من بدون عشق علي هر گز زندگي نخواهم كرد